بهمن ۱۸، ۱۳۸۸

خزان



این خورشید پریده رنگ را که با نور ضعیف خود،
به دشواری گامهای مرا روشن می کند
دوست دارم
این بدرود است
من هنوز شما رو دوست دارم که با درد و رنج من همراه هستید
هوا چه عطرآگین است...

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر